τα φώτα των δρόμων. (Αλλοτρίωση vol.3)

Τα χέρια μένουν ασταθή,
μέσα σε μεσήλικες σιωπές.
Πίσω απο τους τοίχους
υγρασία που διεισδύει στις αρθρώσεις.

Τα πλάσματα της νύχτας
κατοικούν στο μυαλό.

Κι αυτός ο χειμερινός ο ήλιος τα ενοχλεί.
Εθισμένος κατοικώ στην παραζάλη του.

Όλο λείπω.
Κόσμος κοιτάει να λείπω.
Κόσμος κοιτάει.
Το κενό κουνιέται μπροστά τους.

Ανάμεσα στα λαμπιόνια των μαγαζιών
χάνονται τα μάτια στη θαμπάδα.

Οι φίλοι φώτα.
Οι φίλοι απένταροι.
Οι φίλοι κουρασμένες κουβέντες στο κρύο.

Αποχαιρετιόμαστε σαν κατάδικοι
σ'έναν αέρα αγρίμι.

Κόσμος μας κοιτάζει να λείπουμε.
Παρακολουθούν τις απουσίες μας.

Τα παλιά μας μπουφάν στα στενά
μια αγκαλιά στοργικό ύφασμα
που δεν αντέχει μαχαιρώματα.

Οι νύχτες μαχαιρώματα.
Και η νύχτα ύφασμα.
Εκπαιδεύει τα πλάσματά της
να κατοικούν στο μυαλό.

Τα χέρια στις τσέπες ψάχνουν γαλαξίες.
Με μανία ξύνουν το ύφασμα.

Τα αμάξια πίσω απ'τη λεωφόρο αναζητούν θύματα.
Ένας άλλος κόσμος εκτείνεται.
Πίσω απ'τα μπαρ τα βλέμματά τους ακολουθούν τις κινήσεις μας.

Κάτω απ'τη λεωφόρο παλεύω
να ξεχυθώ
να μάθω.

Και το βράδυ,
τα φώτα των δρόμων,
στέκονται θαμπά
και κόντρα: 
Νυχτερινά φώτα του χειμώνα.

Δικάζουνε: 
Εμάς,
το σκοτάδι,
τις απουσίες.

----

υγ1: Αλλοτρίωση 

υγ2: Αλλοτρίωση vol.2