Εγκεφαλικές μυθοπλασίες,
μυωπική όραση,
δυσκολία αναπνοής.
Οι αισθήσεις απορρυθμισμένες,
πάνω απ'το αόρατο κενό,
σ'απέραντους τόπους, ξένοι με ξένους.
Ηθελημένα.. ή απο συνήθεια.
Το σώμα να κινείται μονάχο,
σε μέρη που κάποτε σκόρπιζε τη σκόνη του.
Σαν άγριο άρρωστο ζώο,
να κινείται απ'τη λύσσα που το τρώει.
Αβεβαιότητα. Έξω απ'τον κόσμο.
Συμπεράσματα σκέψεων που ξεχνιούνται
μέσα στο όργιο χωρίς τον εαυτό.
Μυωπία.
Θολή αναλαμπή, οθόνες που λαμπυρίζουν.
Κι η φιγούρα σου στο βάθος,
μια μνήμη απ'τα παλιά.
Όχι. Ψέμα είναι.
Το σώμα κινείται έξω απ'τον εαυτό.
Ποιός υπήρξε στις μεταμορφώσεις του;
Στις διαδοχικές ψυχώσεις χωρίς τον ίδιο;
Μυθοπλασία.
Βίαιη κρούση στην πραγματικότητα.
Πλαστική παραμόρφωση σαν στίγμα.
Δυσκολία αναπνοής,
για μια ανάσα ελευθερίας.
Να μας τα φέρουν όλα πίσω!
Τους πλαστούς κόσμους.
Τα παιδικά μας όνειρα.
κι άλλα τόσα που ξεχνάω,
σκυθρωπός σε βουβή ταινία.
"Εκείνο το βράδυ με το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα είδαμε πολλά αστέρια να πέφτουν διαγράφοντας τις δικές τους χαοτικές διαδρομές. Κι εμείς μετρούσαμε και ξαναμετρούσαμε, κάναμε ευχές, υπολογίζαμε τις πιθανότητες..."
