Μέσα σ'αυτήν την ψυχρή κατατονία,
τριγυρνάμε αδέξια,
σαν κακοποιημένοι τσαρλατάνοι.
Τρεμάμενοι κακοποιοί,
τρελαμένοι με κακώσεις.
Μετά απο τα σούτια.
Νευρικά γέλια και παραμιλητά.
Μιλάμε μόνοι στους τοίχους
και ο κλοιός μας είναι μέγγενη στο κεφάλι.
Παραμιλάμε μόνοι.
Είμαστε σκιάχτρα,
που μιλάνε
με τα χτικιά τους.
Είμαστε απομονωμένες.
Που κάνουν συνομιλίες με τους νεκρούς τους.
Μπάσταρδα, μαλακισμένα και κυνικά.
Γελάμε
γελάμε
τρελαμένα.
Εξαφανιζόμαστε από τον κόσμο.
Κάτω από της πόλης τα μνημεία
ο όχλος
μας θέλει νεκρούς.
Πρωτόγονα ένστικτα,
κραυγές
από
μάγισσες:
Έτσι
-θλιβερά-
εξαϋλωνόμαστε
μία-μία.
