Η βουή ξεχειλίζει απο τα στενά
την ασυνάρτητη του όχλου δίψα.
Φωνές άκαμπτων στομάτων αναμιγνύονται ως εμβατήριο
στις τυχαίες των ματιών συναντήσεις.
Είναι ο πόλεμος που ξεδιπλώνεται
μ'αυτές τις πομπώδεις εμφανίσεις στα παζάρια
σε διαπεραστικά γέλια υποτίμησης.
Όλα κτητικά ένστικτα ασφαλείας.
Μέσα στην στρατιωτική παράνοια
είδαμε τις ζωές να βαλσαμώνονται.
Ζευγάρια απο χέρια σακατεμένα,
να παλεύουν μπότες που τα κλωτσάν...
Τα πρόσωπα σχηματίζουν γωνίες απότομες,
κι η φιγούρα τους αλλοιωμένη να γερνά
υπακούοντας την πειθαρχία της καβάντζας.
Ξεχαρβαλωμένα ηλικιωμένα παιδιά.
Συνηθισμένες υπνωτικές χειραψίες.
Παραμορφωμένα ούλα να ξερνάν υποσχέσεις
μέσα απο μαφιόζικα πούρα δημάρχων.
Κανιβαλισμός χρηματοδοτούμενος- λαός που εκστασιάζεται.
Κάτω στης πόλης τις φαβέλες,
θα δεις αυτούς με τα σακατεμένα χέρια.
Με μωρά παιδιά στους ώμους,
και το νου όλο στο δρόμο...
Είναι οι μάχες που μαίνονται
στα πεζοδρόμια τα ματωμένα,
μεταξύ μαχαιριού και γκλόπ.
Απέναντι σ'επιτροπές κατοίκων και κάμερες...
Κάτω, στης πόλης τις αντιθέσεις,
συνάντησα το σπαστό σου χαμόγελο.
Τον φόβο να προσπαθεί να κρυφτεί
στ'άδεια μπουκάλια στα παγκάκια.
Λύκοι μονάχοι, που χάσανε το δάσος,
το γάλα που τους έθρεψε:
Εμείς,
και η πλατεία...
