Η βρυκόλακας

Καρδιά μαδημένη στη στάχτη
Κραυγές που σκορπίζουν τη φρίκη
Νεκρός θα κουρνιάσω στο χάος
Με βλέμμα στην πλάνη χαμένο

Πώς μου μιλάς έτσι;
Γιατί με πληγώνεις με βία;
Σου το'πα πως θα'μαι σβησμένος
Έξω απ'τις γωνίες του χάρτη.

Πώς λάμπεις ξανά στο σκοτάδι;
Τα μάτια σου με στοιχειώνουν
Εντός μου αναβλύζουν τα νερά σου
Μέσα στο κεφάλι μου αναπνέεις

Στα χείλη σου υγρά δηλητήρια
Στα μάτια σου ζουμιά τοξικά
Πώς λάμπεις ξανά στο σκοτάδι;

Πώς λάμπεις ξανά στο σκοτάδι;
Σου το'πα πως θα'μαι σβησμένος
Έξω απο τα όρια ετούτης της στιγμής..