Μια στιγμή σαν όλες τις άλλες,
και η πυροδότηση της "εναλλαγής".
Ο ουρανός φωτισμένος,
φωτοβολίδες, πυροτεχνήματα,
άρρωστη αυλαία.
Στα στενά ναρκωμένα χαμόγελα,
να μεθούν μ'ασταθή γέλια,
ν'ανταλλάσσουν αυταπάτες ευχών,
μικροί μασκοφόροι πουδραρισμένοι,
μπερδεύοντας την ιστορική τους θέση.
Συγχέοντας τ'αλλόκοτα βλέμματά τους,
τις έννοιες, και τους συσχετισμούς...
Κι έξω απ'την πόλη όλα ήταν ήσυχα κι ερημικά
στα σκοτεινά τ'άγρια μνήματα.
Στα μάρμαρα που στεγάζουν εδώ και χρόνια
όσους οι μνήμες πασχίζουν να φυλάξουν.
Κι ήταν μόνο ο αέρας νευρικός,
οι νεκροί παγωμένοι στην επιφάνεια της λήθης.
Ήταν όλα ήσυχα και ερημικά για τους νεκρούς.
Ήταν όλα ίδια, και μένουν όλα ίδια για αυτούς και εμας.
Και όλα συνεχίζονται στην ιστορική ροή τους,
με τις ασθένειες που τ'αφήσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου